Richting Indianen

21 februari 2013
Nou, dat was dus echt vroeg opstaan, zoals ik gisteren zei en wordt het een zitdag. Maar goed, je moet er wat voor over hebben toch? Door de bergen heen met prachtige natuur en gelukkig niet achter vrachtwagens te hoeven blijven hangen, want inhalen gaat niet in de bergen met al de haarscherpe bochten.

De reisleidster/gids verteld ons tijdens deze reis nogal veel over de indianen. De oren tutteren zo langzamerhand. Ook worden de regels uitgelegd, hoe je het beste de indianen kunt benaderen of niet natuurlijk want ze zijn nogal schuw. De indianen mag je niet in de ogen kijken en/of kussen, dat is voor hen een belediging. Eigenlijk mag je ook zomaar niet fotograferen, maar misschien als je het vraagt en er eventueel een klein bedrag voor betaald heb je kans dat het mag. Dat zien we morgen wel, want dan gaan we het met z’n allen ervaren.

Onderweg hebben we nog wel een militaire controle gehad. Meestal doen ze dit op de route van Guatemala naar Midden Amerika, maar ja, wij gingen de andere kant op en werden toch gecontroleerd. Jammer voor ze dat ze geen immigranten konden vinden, zelfs niet in de kofferbak of onder de stoelen.

Zo tegen half zes komen we aan in Chiapa de Corzo. Het klopt, hoor als je nu denkt “Dan is die busreis toch nog vlot gegaan.´ Inclusief al het eten (lunch, diner) dus we mopperen niet.
Nu lekker slapen, morgen gaan we weer lekker genieten.

22 februari 2013

We gaan eerst voor de boottocht, maar ja eerst het ontbijt en die kunnen we niet nuttigen
In het hotel, dus dat wordt bij het restaurant bij de plaats waar de boten liggen. Het duurde een beetje lang voordat je broodje kwam, maar goed, het was lekker, en dat is belangrijk. En dan op de speedboot. Niet zo’n kleintje hoor, maar een speedboot bestemd voor 28 personen en geweldig hoe hard dat nog kan gaan. Een geweldige natuur en ja hoor we hebben ook krokodillen gezien. De gieren vliegen er veel rond en op hun rustplaats zie je ze hun vleugels drogen en zie je eigen pas hoe groot ze zijn. Apen zijn er ook (twee hoor) maar echt zie doe je ze niet, ze blijven lekker zitten waar ze zitten. Maar goed, het is geweldig om te zien en geweldig om mee te maken.


Vandaag dus naar de indianen dorpen. Het zijn er twee naast elkaar, maar totaal verschillend. Bij het eerste indianendorp San Lorenzo Zinacantan (bloemen) vind je allemaal kassen voor het kweken van rozen. De rozen brengen hun veel geld op doordat ze het dus ook kunnen exporteren vooral naar de andere gedeeltes van Mexico. Deze indianen zijn niet zo gesloten en met hun toestemming kan je foto’s maken. Hun kerk ziet er ontzettend mooi uit en dus versierd met vele bloemen. (niet alleen rozen, hoor). Bij toeval maken wij (voorbereiding) paasprocessie mee. Heel apart. De dragers van de verschillende beelden (4) zijn allemaal in het wit gekleed en vooraf lopen verschillende personen (ook kinderen) met maandenvol rozenblaadjes om uit te strooien. Ze gaan ze door de hele kerk en ruikt het natuurlijk naar rozen. Ze noemen het ook wel het paarse dorp, want in de klederdracht wordt deze kleur veel verwerkt. In deze tijd zijn er wel veranderingen van kleuren, dus ja, een echt paars dorp kan je het eigenlijk niet meer noemen. Ze leven daar dus heel erg primitief, echt wat hebben wij dan een luxe.

Doordat onze reisleidster/gids in het dorp een vriendin heeft (Guanita) is het mogelijk om ook een huisje te bekijken hoe ze in werkelijkheid leven. Zeer primitief. We krijgen te zien hoe ze hun eigen kleding weven met de geweldige kleuren. Ik heb gevoeld hoe zwaar deze wollen kleding allemaal is. Ja, ik heb deze kleding aangehad en natuurlijk zijn er ook foto’s van gemaakt. Jammer dat ik de sportschoenen aan had (geen gezicht, dus) Ach is niet erg, de knippen we er wel af, foto zonder benen, weer wat anders.

Het tweede dorp San Juan Chamula ( blauwe dorp) is weer heel anders van cultuur. Je snapt niet dat twee dorpen zo naast elkaar zo verschillen. Hier zijn de kippen er belangrijk voor het offeren. Als je in hun kerk komt dan slaat de rook op je keel. Ze branden er zoveel kaarsen (honderden) en hier ligt stro op de grond. De kip offeren ze door hun nek om te draaien ( ze nemen de dode kip wel weer mee naar huis.) Nee, ze eten de kip niet op, maar deze wordt in de tuin begraven. In de kerken van beide dorpen mag je beslist niet fotograven. Ach, daar hebben we internet toch voor of kaarten. Bij de kerk is ook de fruitmarkt. Geweldig om te zien, maar ook veel rotzooi op de straat.


Chiapas

Eind van de middag arriveren we in het plaatsje Chiapas. Hier brengen we twee nachten door, maar ook heerlijk een vrije dag en kunnen alles op ons gemak bekijken. Dat hebben we vandaag, zaterdag 23 februari, dus lekker gedaan. Hier heb je dus ook veel kerken die het bekijken waard zijn, maar ach, teveel is ook niet leuk. Ook is hier natuurlijk een markt en deze is heel leuk maar een logica van straatjes zit er dus niet in. Maar geweldig om mee te maken en leuke dingen om te kopen. (maar niet teveel, hoor). Vanavond gaan we weer even stappen en lekker in de winkeltjes neuzen en uit eten. Dus in het kort: lekker genieten.

Groetjes
Janke en Wim