Verschillende parken, Death Valley en Las Vegas

Woensdag 18 juni
Vandaag wordt het een reisdag. De auto kunnen we eigenlijk pas om 11.00 uur halen, maar ja, wij Nederlanders gaan natuurlijk eerder bekijken of dat het mogelijk is de auto eerder mee te nemen. En natuurlijk een uurtje eerder en dat hoeven we dus (gelukkig) niet te betalen, want ja, dat kost je een hele dag. Goed, terug naar het hotel om de bagage op te halen en uit te checken. Vertrek 11.00 uur. En nu de route nog vinden. (Sorry, Daniel de routeplanner deed het op dat moment niet.)Het ging eerst goed, maar ja, we wilden eerst naar het park Joaquin Millerpark, dat schijnt zo mooi te zijn, maar dan moet je niet de verkeerde afslag nemen. Er we waren er al zover voorbij dat we tegen mekaar zeiden: Dan maar niet, we rijden nu door, want we hebben nog een behoorlijke rit voor de boeg naar El Portal. Onderweg natuurlijk veel mooie gebieden gezien en gefotografeerd. Het laatste gedeelte bleken we al door het Yosemite park te gaan en zo te zien geweldige natuur. Morgen gaan we dat wel beter bekijken.

Donderdag 19 juni 2014
Vandaag dus inderdaad teruggegaan naar het Yosemite park, hadden we heerlijk de hele dag de tijd voor. Veel wandelen een geweldige natuur, dus veel te zien in dit park. We hebben zelfs geprobeerd een wandeling te maken de berg op ( en steil hoor) naar een waterval. Leek ons geweldig. We hebben de wandeling voor driekwart gemaakt, er kwam geen eind aan. Wim kreeg last van zijn kuiten en ik begon een beetje vermoeid te raken. Maar ach we hebben een straffe wandeling gemaakt van zeker 6 kilometer. Goed voor de conditie, zeggen ze wel eens (ahum). Verder hebben we nog wel gewandeld en andere punten van het park gezien en echt genoten.

Vrijdag 20 juni

Sequaoia & Kings Canion National Park tijdens de route naar The Three Rivers enkele uren bezocht. Net zoals bij Yosemite park moet je entree betalen, maar dit is geldig voor zeven dagen. Jammer genoeg niet aan ons besteed. Deze ene dag was al geweldig. We hebben de pas (Moro Rock) ook bezocht en tijdens de rit ook een beer met drie jongen gezien. Dat is toch wel apart hoor. En natuurlijk onverwachts, je fototoestel met de goede lens heb je net niet op je schoot liggen, maar we kunnen zeggen: WE HEBBEN BEREN GEZIEN!!. Daarna dus door naar de top van Moro Rock, dat is dus ook nog trappen lopen geblazen, maar wat een uitzicht. Zelf ben ik bijna tot de top geweest, ( bijna 6700 ft) maar Wim haakte eerder af (hoogtevrees???). Eerlijk is eerlijk, dit doe je niet zomaar en als je het doet, krijg je er veel voor terug.(Jammer genoeg ook lek prikken door de muggen). Op de terugweg bij de parkeerplaats staat in het bos een heel mooi hert, dus ook maar even fotograferen. Voor jullie het bewijs dat het echt waar is. Daarna dus de pas af met zijn vele bochten, hier geniet dus 1 persoon van, die vindt dat geweldig. (Wim dus). (Af en toe trap ik in gedachten eerder op de rem). Tegen een uur of zeven komen we aan in het hotel, mooie tijd, even eten , even schrijven en dan plat. Morgen weer verder.
Zaterdag 21 juni 2014

Vandaag dus de reis naar Ridgecrest. Onze bedoeling is om in Bakersfield naar het Oil Museum te gaan, maar bij aankomst in Bakersfield en wat navragen blijkt dit museum in Taft te zijn. Ach ja waarom ook niet. Toch onderweg gegaan naar Taft, maar wij hadden allebei zoiets van “Dit is toch een te lange rit erbij”, dus rechtsomkeer richting Ridgecrest en onderweg maar het Red Canyon Park bezoeken, dat ligt meer in de buurt. En dat klopte, maar ja, als ze dat een park noemen, wij in ieder geval niet. Het is een weg dwars tussen de rode rotsen met eventueel enkele stops. Dus heel snel gezien en dan valt er niet veel te vertellen. Ridgecrest zelf stelt ook niet zoveel voor, maar het hotel is weer goed, dat is ook belangrijk. Het enige wat heel mooi was is de avondlucht. We hopen morgen meer te beleven in Death Valley, maar dan moet je niet op de naam af gaan. (HIHIHIHIHI)
Death Valley,
Op weg naar Furnance Creek naar het hotel waar we zullen verblijven. Tijdens de toch willen we de Canyon Road bezoeken, maar doordat het zo heet was, hebben we deze wandeling maar niet gemaakt. Genoeg water bij ons hoor, maar met deze hitte was het niet te doen. Onderweg naar Furnance crake nog een stop gedaan bij Lone Pine Visitor Center en lekker wat gedronken en informatie ingewonnen, maar de thermometer stond toen al op 115 graden Farenheit. Dat is geloof ik boven 45 graden Celsius. Dat betekent dus heel veel drinken en heel veel insmeren met zonnebrand (bescherming 50) anders verbrand je levend en dat is niet de bedoeling. We kunnen gelukkig wat eerder inchecken op de begane grond en gaan van daar uit nog enkele dingen bezoeken. Eerst bij de genaral store water inslaan (3 gallon). Het eerste is de Natural Bridge, geweldig om te zien en ongeveer 1,5 km lopen heen en terug. Dus dat valt nog mee in die hitte, alhoewel het water gaat er stevig door. Maar goed, we hebben het gezien. De volgende dag konden we in 1 keer doorgaan naar Las Vegas, maar dan zijn we daar veel te vroeg. Dus nog enkele bezichtigingen ingepland en wel Scotty’s Castle. Echt de moeite waard om dit te bezichtigen. Van binnen en van buiten. Kan je nagaan, alleen al voor de gezondheid van de betreffende persoon heeft hij het laten bouwen. Er zit natuurlijk ook een zwembad bij, maar ja voor betaling van de taks was dat niet handig en heeft hij het aangegeven als een meer. Geen taks, dus. Maar om deze eenzaamheid te moeten wonen, nee hoor geef mijn portie maar aan fikkie. Vandaar uit zijn we weer terug gegaan naar Furnace kreek voor een bak koffie en dan doorgegaan naar Zabriskie Point, wat een geweldig uitzicht betekent, alleen te zien op de film en foto’s. En dan…… dan Las Vegas, nog zo’n twee uur rijden. We komen tegen 17.00 uur aan. Nou, dan zie je verkeer dat je in tijden niet gezien hebt. In Death Valley mag je in je handen knijpen als je verkeer ziet, maar in Las Vegas is het gelijk voor de stoplichten in de file staan. Nou, dat weten we dan ook weer.Het inchecken kost je ook bijna een uur. Uit eten gegaan, gelijk veel geld kwijt, maar je moet maar zo denken, dat is bekend van Las Vegas. Daarna zijn we even gaan kijken waar nu precies de show van Celine Dion plaatsvindt. Nou, als je wilt gokken moet je natuurlijk hier wezen, maar voor verdwalen precies hetzelfde. En toch……. We hebben het gevonden, maar we weten, dat we zeker een uur van te voren vanuit het hotel moeten vertrekken voor het geval dat………….Dus het verhaal gaat morgen weer verder.

LAS VEGAS
24 juni 2014
Nou, dat wordt vandaag dus de boulevard aflopen, nou ja, eerder struinen. Het eerste wat je ziet als je in de lobby van het hotel komt, zijn dus de gokautomaten. Dat is iets wat we nog moeten uitproberen, maar dat komt wel. De boulevard is lang en veel te zien. Voor de winkels moet je eigenlijk zo’n beetje de eerste etage van veel hotels hebben. Het is allemaal luxe en het lijkt of je buiten loopt, maar dat is dus effe niet het geval. Nou moeten we zeggen dat dat ook wel lekker is, want zodra je buiten komt is het bloedje heet, dan maak je wel dat je de zon uitkomt en probeer je zoveel mogelijk in de schaduw te lopen. Tijdens onze wandeling buiten komen we de fonteinen tegen en begint net de show hiervan. Overdag is het mooi om te zien, maar ’s avonds schijnt het nog mooier te zijn. Dus dat gaan we morgenavond toch nog even doen. Je hoort vaak over Las Vegas, maar wij zeggen dus ook: WAT EEN STAD. Geweldig om mee te maken. De show van Celine Dion was geweldig. Een wens van mij is uitgekomen. We hebben echt genoten van haar, wat heeft die meid een gouden keel. Jammer genoeg mochten er tijdens de show geen foto’s gemaakt worden, alleen van het theater waar de show gehouden werd. Dat hebben we dus ook wel gedaan. Zo af en toe dacht ik even aan een tijdje terug en dan is het even van: Het is fantastisch dat we samen dit mogen mee maken. Het is met geen woorden te beschrijven.

25 juni 2015
Vandaag een beetje op tijd de hort op. Het eerste wat we gaan doen is de High Roller, het grote rat. Hiervoor waren we zelfs te vroeg, want het ging niet eerder open dan 11.30 uur. Nou ja, de kaartjes konden we al kopen, dus dan nog maar even de boulevard op en later terug komen. De High Roller is de moeite waard, wat een uitzicht vanuit die hoogte, geweldig toch. En maar filmen en foto’s knippen, dat komt wel goed. Dat kon makkelijk want we hadden maar een klein groepje (6 personen) die in de grote bak mochten, dus je kon overal kijken. Het ronddraaien van het rat gaat heel langzaam, want het tochtje duurde 30 minuten. Dat maakt niet uit, want we hebben toch de tijd?Je kon nu de hele stad overzien en zelfs het vliegveld en de bergen om de stad heen. Van daaruit zijn we weer de boulevard opgegaan, maar dan de noordkant. Daar komen we het gedeelte de Grand Canal shop in Italiaanse stijl tegen, dus maar weer even naar binnen om alles te bekijken. Natuurlijk, ze hebben de gondels van Venetië dus je kan ook nog even varen als je wilt. Er is zoveel te zien in Las Vegas, je weet onderhand niet meer waar je moet kijken. Vanavond de lichtshow fonteinen bekijken en misschien nog even gokken. Duimen dat we wat terug verdienen, je weet het maar nooit. Jullie horen dat vanzelf wel.


26 juni 2014
Nou, dat gokken gisteren is niet veel geworden. Geen uitleg bij de machines en als je niet weet hoe het werkt, ach ja, dan verlies je altijd. Dus…… we hebben niet echt gegokt. Jammer hè? Vandaag hebben we een aardige rit voor de boeg. Dus op tijd vertrekken en dat gebeurt dus ook. We gaan richting Bryce Canyon. Het weer is vanmorgen bewolkt en dat in Las Vegas, maar goed iets koeler mag het best zijn. Maar hoe verder we komen, hoe bewolkter het wordt en de wind steekt aardig op. We hadden wel een lange broek aan kunnen trekken, maar goed, dat is achteraf. De reis verloopt voorspoedig en we gaan dwars door het Nationale Park Zion. Dan denk je dat Oostenrijk en Zwitserland hoge bergen hebben, maar dat is nog niets vergeleken met hetgeen wat we nu gezien hebben. Uitzichten met fantastische kleuren van de rotsen en de hoogte van de rotsen, dat kan je niet beschrijven, dat moet je zien. (misschien van de foto’s?) We hebben alleen al van de lange rit genoten, kan je nagaan. Om half zeven komen aan bij het hotel en wij maar denken dat het half zes is. Niet dus, we gaan weer even een uurtje in tijd vooruit. Je kan hier natuurlijk ook alles verwachten. Ach, wat maakt dat uurtje uit, niets toch? Morgen gaan we weer verder met ons verhaal, want dan bezoeken we de Bryce Canyon.